Posted from Nijmegen, Gelderland, The Netherlands.

We trainen totaal 250 km. Pijntjes hier en pijntjes daar. Dus besluiten we de week voor de 4Daagse om de afstand te veranderen. We schreven in voor 40 km per dag maar dat leek toch niet echt te gaan lukken. We mogen (gezien onze leeftijd) 30 km per dag.

In het Wapen van Elst hebben we een ruime kamer, twee hoog, aan de voorkant, boven het terras! Het is super lekker weer. Als we maandag aankomen, gaan we eerst op de fiets naar Nijmegen om ons aan te melden.

We mogen dinsdag vanaf 7.30 uur starten. We fietsen ’s morgens 11 km naar Nijmegen. De fietsen gaan in de enorme fietsenstalling (duizenden fietsen, je moet echt onthouden in welke rij je staat). In de rij voor de start. Om 7.45 uur waren we door de startpoort.

 

De eerste dag gaat altijd door Elst, dus we nemen niets mee. In elk dorp staan aan het begin en eind deze enorme HI-TEC poorten. We hebben heerlijk en gezellig gelopen. Het is  een vreselijke leuke stemming. Iedereen is vriendelijk. Mensen langs de kant met plakken komkommer, water, dropjes en natuurlijk met muziek! ’s Middags terug naar het hotel, even relaxen en dan is er voor ons gekookt, dus kunnen we zo aanschuiven.
We hebben verschillende shirts voor de 4 dagen. Het shirt met een stukje van het schilderij dat Fred in opdracht heeft gemaakt voor de eigenaar van de hoofdsponsor van de 4Daagse. Op dat hele kleine stukje staan Wim en ik in onze eerste 4Daagse shirts van 1997. Trouwens Ineke en Fred staan er ook op, maar….die lopen niet! Af en toe horen we mensen praten over onze shirts, tja en dan geven we hen een visitekaartje van Fred. Wie weet?

 

Op de dag dat we met de “Proudly Canadian” shirts (gekregen van Helen en Leonard) lopen reageren veel mensen op ons in het Engels. Soms antwoordden we terug in het Nederlands, soms riepen we alleen maar “Hi” en lieten hen in de waan. We hebben ook nog een dag in onze IN-N-OUT shirts (gekregen van onze Amerikaanse en Canadese vrienden uit Desert Hot Springs) gelopen, maar deze fantastische hamburgerketen is niet algemeen bekend. Wacht maar, als die ooit naar Nederland komt!

 

Onderweg eet je “soep gemaakt door Oma” of een lekker gekookt eitje met heel veel zout!

Iedere dag staan er langs de hele route zoveel mensen om je aan te moedigen, het is fantastisch! 40.00 mensen hebben  hun neus dezelfde kant op.  Elke dag lijkt het wel of je binnenkomt op de Via Gladiola. Er zijn zoveel mensen die enthousiast blijven klappen, juichen en zingen. En ook de politie, die meeloopt, amuseert zich met hun onverwachte acties.

 

Donderdag als we terugkomen in het hotel, zien we de crash van Malaysian Air. We weten dat onze buren, Esther, Sergio, Elsemiek en Julian in dit vliegtuig zaten. Het heeft nu geen zin om naar huis te gaan, dus besluiten we de volgende dag de 4Daagse uit te lopen met alle emoties. De hele dag, overal om ons heen voelen we het verdriet en de verontwaardiging van de mensen.

De gladiolen zijn al geplukt en worden wel uitgedeeld. De muziekkorpsen spelen niet op de Via Gladiola, maar al de toeschouwers en deelnemers  stralen “doorzetten” uit, dus dat doen we! We zijn zeer verdrietig maar wel erg trots op deze Ligtvoeten die deze prestatie weer hebben geleverd.